Füsun Çetinel diyor ki: (23 Ocak 2017)

Aziz Nesin’in yüzüncü yaşı dolayısıyla Çatalca Çocuk Cenneti’nde düzenlenen iki haftalık “yazmak ve çalışmak” konulu kampta grup liderliği yapalı neredeyse iki yıl olmuş. Ama orada yaşadıklarım zihnimde hala çok berrak.

Kamp yerine ilk gelenler Sırp ikizler Violeta ve Katerina; uzun, rengârenk manikürlü tırnakları, mini etekleri ve şıpıdık terlikleriyle… Onları gören vakıf çalışanı Rambo’nun- çok güçlü olduğu için bu ismi biz yakıştırmıştık ona-, “Bu kızlar nasıl ot yolacak acaba” diye dertlenmesi ve tırnaklarının kaçıncı günde kırılacağına dair onunla bahse girişimiz... hep hatırlanacak bir ilk izlenim…

Sırp kızlar görüntülerinin aksine; daha ilk dakikalardan itibaren ellerine kürekleri alıp şen şakrak çimento karmaya başladılar. Ağzımız bir karış açık kalakaldık. Bratislava’dan Peter, İspanya’dan; Laura’lar, Concha, Anais, İtalya’dan Eva, İzmir’den Evrim, Bursa’dan Gülay diğer katılımcılarımızdı. Japon katılımcı son anda sakatlandığı için vazgeçmiş.

Nesin çalışanları sımsıcak karşıladılar hepimizi, daha ilk andan kendimizi evimizde hissetmemizi sağladılar. Sabah, öğlen, akşam; tarlalardan çiftlikten gelen taze sebze, meyve, yoğurt, peynirlerle, vakıf teyzelerinin maharetli ellerinden çıkan birbirinden leziz yemeklerle karnımızı tıka basa doyuruyorduk. Üzerine; bahçede erik ağaçlarının altında içtiğimiz çayımız, kahvemiz eksik olmuyordu. Çocukların uykuya çekildiği saatlerde havuz keyfi bile yaptık. Sanki çalışma kampında değil de bir tatil köyündeydik.

Çocuk cennetinde; çocuklar, eğitmenler ve gönüllü çalışanlarla birlikte neredeyse altmış kişi yaşıyor. Her öğün doyurulması gereken altmış iştahlı çocuk ve yetişkin… Haliyle de her zaman yapılması gereken işler oluyor…

Yakındaki Nesin çiftliğinden kilolarca domates, biber, patlıcan topladık. Karpuz, mısır koparıp traktörlerle vakfa taşıdık. 225 kilo domates soyduk, doğradık, mutfağa salça ve menemen üretimi için teslim ettik. Günlük gelen erzakları soğuk hava deposuna yerleştirdik. Yine vakıf arazisindeki ceviz ağaçlarının dibini çapaladık. Bu işleri yaparken eğlenmeyi ihmal etmedik, çatlayan karpuzları tarlada keyifle yedik, atla dolaştık, süt sağmayı denedik…

Molalarda, elma ağaçlarının dibine minderlere yayılıp otlayan atların arasında, yazma alıştırmaları yaptık, Aziz Nesin öyküleri okuduk, hayatını konuştuk. Kütüphane sorumlusu sevgili Cengiz Kutan bizi kütüphaneye davet etti. Aziz Nesin’in kişisel kitap koleksiyonunu inceleme fırsatını yakaladık. Bu kampa katılanların hepsi gerçek bir kitap kurdu. Hiç çıkmak istemedik kütüphaneden.
Bahçedeki tavuk kümesinin adam edilmesi gerekiyormuş. Elimizde süpürgeler kümese girdik. “Para versek kimse girmez bu kümesi temizlemeye! Bu kızlar hangi akla hizmet girdiler içeri,” diye hayrete düştü Rambo. Kümesi antipasta boyadık, tel çektik, zemine talaşları yaydık, duvarları kireç yaptık… Tavukları ve horozu içeri buyur ettik. Artık, Nesin çocukları taze yumurta yiyebilecekti.

Vakfa çeşitli yardımlar geliyor ama çoğu sorulmadan getirilen lüzumsuz şeyler. Bahçedeki ardiyeyi düzenlemek, lüzumsuz şeyleri atmak gerekiyordu. Neler yoktu ki içinde… Dizaynını Aziz Nesin’in yaptığı ferforje sandalyeleri çimenlere çıkarıp her birini farklı renklere boyayıp bahçenin farklı yerlerine serpiştirdik. Kimi hurdaları eskiciye satıp parasını vakfa teslim ettik. Kolilerdeki kitapları kütüphaneye taşıdık. Ardiyenin içini boyadık, rafları düzenledik. Yeniden kullanılır hale getirdik.
Hafta sonları ve akşamüzerleri civarı keşfetmemiz için büyük fırsattı. Büyük Çekmece festivaline gittik. Nargile içtik, alışveriş yaptık, havai fişek gösterisi izledik. Mimar Sinan köprüsünde yürüdük. Başka bir gün akşamüstü Çatalca hamamını kapattık, doyasıya yıkandık. Bir tam günümüzü İstanbul’da yürüyerek tarihi ve turistik yerleri ziyaret ederek geçirdik. Simit, baklava, kebap, Karaköy, vapur, Ayasofya, Edebiyat Kahvesi, Kapalıçarşı, Mısır Çarşısı, Galata kulesi, Gençtur, Taksim, Kadıköy… Çilingoz’a denize yüzmeye gittik. Mağaraları gezdik. Çatalca pazarında alışveriş yaptık.

Vakıfta faaliyet bitmez. Nesin çocuklarının Alman tiyatro ekibiyle birlikte hazırladığı tiyatroyu seyrettik. Gösteri sonrası bahçede mangal partisine katıldık. Yıldızların altına matlarımızı serip gitar eşliğinde meteor yağmurunu izledik. Çocuklarla futbol maçı yaptık.

Mandala çizdik, şiirler yazdık, birbirimizin hikâyelerini dinledik. Yanımızda ülkemizden getirdiğimiz “en sevdiğim şey” tanıtımını yaptık, yazısını yazdık. Türk kahvesi pişirmesini öğrendik, fallar baktık. Sessiz sinema oynadık. Okuduğumuz, sevdiğimiz kitapları paylaştık. Gelecekteki kendimize mektuplar yazdık, zarflara da kendi adreslerimizi. Mektupları daha sonra kendilerine postalamak üzere topladım.

Kazan dairesini temizlemek belki de en cesaret gerektiren işlerdendi. Yarıya kadar pis su dolu karanlık bir yer. Fareler, atılmış tuvalet kâğıtları, gazeteler, karton kutular, aklınıza gelebilecek her türlü pislik. Çuval çuval çöp. Burnumuzu tıkayıp çalıştık. Rambo arada bizi ferahlatmak için oda spreyi sıktı ama bu kokuyu daha da çekilmez yaptı. İşimiz bittiğinde hepimiz temizlenmek için duşlara koşmak zorunda kaldık.
Çay saatlerimiz ayrı bir efsaneydi. Aramızda para toplayıp Çatalca’daki marketten önümüze gelen abur cuburu alıp deniyorduk. Vakıf teyzeleri de kek, börek, meyvelerle bizi doyurmaya devam ediyorlardı.

Vakıftan ayrılışımız epey zor oldu, herkes bizi geçirmeye kapıya gelmişti. İlk önce kapıda başladık ağlamaya, sonra metrobüs istasyonunda, teker teker azalırken yine ağladık. Grubun neredeyse yarısı beraberliklerini biraz daha uzatabilmek için Sultanahmet’te bir hostelde birkaç gün daha kalmaya karar verdi.

Tam tamına bir yıl sonra; mektupları sahiplerine postaladım. “Kendilerinden kendilerine” gelen mektupları okuduklarında çok duygulanmışlar. Bir yıl içinde kim bilir neler değişmiştir… Değiştiremeyeceğimiz tek şeyse çalışma kamplarında yaşanan duygular… O günleri her hatırlayışımda içimde güneş açıyor, bir elma kokusu sarıyor her yanımı ve arkadaşlarımın gülen gözleri doluyor yüreğime.

Work and Write, Aziz Nesin
füsun çetinel

Concha Delgado Franco diyor ki: (18 Aralık 2015)

this workcamp has been one of the best experiences of my life. i've meet very good friends, learn about different culture and enjoy very much the days in the foundation with their friendly people